Stap voor stap richting passend vrijwilligerswerk

“Ik was ziekenverzorger in de thuiszorg en in het ziekenhuis. Maar acht jaar geleden ging dat niet meer. Ik kreeg psychische klachten. Ik voelde dat het niet goed met me ging, maar ik kon het niet omschrijven en bleef maar werken."

"Ik dacht steeds: ik ga nog wel een keer naar mijn huisarts, maar ik deed het niet. Wat moest ik zeggen? Dokter, ik voel me niet goed, maar ik weet niet wat het is? Ik ben alleenstaand. Mijn jongste was toen drie en mijn oudste negen en hij heeft flinke ADHD. Als ik op mijn werk kwam, had ik thuis al een strijd gevoerd. Ik kreeg het advies om helemaal te stoppen met werken. Daar was ik blij mee, want het ging niet goed en ik vond het moeilijk om hulp te vragen.”

Tot rust komen

“Het was vreemd om te stoppen met werken. Ik had altijd gewerkt en daarnaast deed ik nog alles voor mijn kinderen. Het heeft een tijd geduurd voordat ik doorhad wat ze bedoelden met tot rust komen. Na een tijdje thuiszitten was ik niet meer zo gestrest, en voelde ik geen woede meer. Ik was ook in therapie gegaan.” De thuissituatie was inmiddels ook rustiger geworden. En zo ontstond er ruimte voor iets nieuws. “Ik zag een advertentie van Venzo in het Bijlmerkrantje. Ze zochten iemand bij de Voedselbank, om te helpen met de uitgifte van dozen met eten.” 

'Het was leuk om tijdens die training nieuwe mensen tegen te komen'

Het vrijwilligerswerk was onderdeel van een speciaal programma van drie maanden. “Het was leuk om tijdens die training nieuwe mensen tegen te komen en een opfrissertje te krijgen over hoe je je kunt opstellen op de werkvloer.” Ook leerde Merlien over samenwerken, met de nadruk op conflicthantering. “Tijdens rollenspellen werd een situatie nagespeeld en vervolgens moesten we met de groep bedenken hoe we het moesten oplossen. Daar heb ik wel wat van opgestoken. Hoewel ik eerlijk gezegd niet zo van rollenspellen houd.” Daarnaast werd ze gestimuleerd om na te denken over wat voor soort vrijwilligerswerk ze zou willen doen. 

Goed gevoel

“Ik had het eerst naar mijn zin bij de Voedselbank, maar al vrij snel voelde ik dat ik onder druk kwam te staan. Ik kon het niet met iedereen goed vinden. Ik kwam juist hier omdat ik contact wilde maken, maar dat lukte niet. Ik stopte daar.” Toen kon ze terecht in de zorg. Maar ook dat bleek nog niet de juiste plek voor Merlien. “Ik kon mijn grenzen nog niet genoeg bewaken. Er werden mij dingen gevraagd die volgens mij niet bij mijn rol hoorden.”

Gelukkig belandde ze daarna bij een zorginstelling. Dat werk kwam helaas al na hele korte tijd stil te liggen. “Ik was er nog maar net begonnen. De kok zou mij gaan inwerken zodat ik kon helpen met lunch serveren, maar toen kwam corona. Daar heb ik niet heel erg onder geleden. Ik kon weer even wat rust nemen.”

Na de zomer pakt Merlien haar vrijwilligerswerk weer op. “Ik heb via de training en het werk andere mensen ontmoet en dat geeft me een goed gevoel. Ik ga er met plezier naar toe.  Ik heb gesprekken met volwassenen, in plaats van de hele tijd met kinderen. En ik kan iets voor iemand anders betekenen. Ik hoop dat mijn netwerk zich uitbreidt en ik stapje voor stapje iets meer kan werken.”  

Meer weten over de mensen achter de stichting?
Lees het verhaal Perspectief door vrijwilligerswerk.