‘Ik kan hier zijn wie ik ben’

“In april 2019 kwam ik met het repair café in aanraking omdat mijn naaimachine na 40 jaar kapot ging. Ik kwam toen al jaren hier als klant bij de kringloop. In het repair café werd ik gewezen op het nieuwe textielproject van Foenix dat kort daarna van start zou gaan. ‘Ben je een beetje handig?’, werd mij gevraagd. Ik zat toen in de ziektewet vanwege een arbeidsgeschil. Toen ik wat meer hoorde over dit project, besloot ik: daar ga ik aan de slag.”

Begrip voor elkaar

De wasserij, het textielatelier en de houtwerkplaats zijn drie nieuwe projecten van Foenix die werkt aan een duurzame en betrokken samenleving. De honderden vrijwilligers in de kringloopwinkel staan hierbij centraal. De vrijwilligers stomen vanuit verschillende kanten binnen. Soms zelfstandig, soms via de gemeente, asielzoekerscentra, het UWV of de psychiatrie.

“Mensen komen uit allerlei hoeken. Er zijn statushouders, mensen met taakstraffen, met burn-outs, mensen die willen herstellen van gedoe op het werk. Heel divers. Het is bijzonder interessant om met iedereen te werken en van elkaar te leren. Sowieso heb ik altijd het sociale aspect van een werkomgeving het meest belangrijk gevonden. Neem nou mensen die gevlucht zijn uit Syrië. Hier in het atelier hoor je echte verhalen, over hoe ze gevlucht zijn en hier een bestaan proberen op te bouwen. Er wordt begrip gekweekt voor elkaar.”

‘Als dit project er niet zou zijn, zou het geestelijk minder met me gaan. Dat weet ik zeker.'

Tijd voor mezelf

En daar profiteert Francy zelf ook van. “We werken hier op basis van gelijkwaardigheid. Iedereen laat je hier zijn wie je bent. Ik vind het geen goede zaak dat alles een verdienmodel moet zijn. Het gaat in een werkrelatie om de mensen, wie ze zijn en niet om wat ze produceren. Die bewustwording zie ik graag bij werknemers en werkgevers groter worden. Nu geef ik mijzelf voor het eerst echt de ruimte en tijd om te herstellen. Herstellen van een zeer lastige periode bij mijn oude werkgever waar ik me niet gehoord- en ik me vernederd voelde. Nu hervind ik mijn autonomie en respect weer. Dat is zeker te danken aan de plek waar ik nu ben."

“Ik werk nu vijf dagen een dagdeel. We maken tassen van banners, kussens van afgeschreven dekbedden. We proberen ervoor te zorgen dat we zo weinig mogelijk afval genereren. Dit is echt op mijn lijf geschreven. Naaien was al mijn hobby en ik heb er ook een opleiding in gevolgd. Het werk is erg afwisselend en het concept ontwikkelt zich nog steeds. We maken mooie dingen van al het materiaal dat binnenkomt. Er zijn hier stoffen in overvloed. Een tweede leven hieraan geven is zinvol. Het maakt mensen ook bewust van onze consumptiemaatschappij.”

Structuur is belangrijk

Corona zorgt er al een tijd voor dat de sfeer in het atelier is afgenomen. “Er zijn minder mensen op de werkvloer en er is minder gezelligheid. Dat is wel jammer want het contact en de sfeer op de werkplek vind ik belangrijk. Het is er niet op vooruitgegaan. Gelukkig zijn we wel de hele tijd opengebleven, want dit werk doet mij echt goed.”

“De structuur die het biedt om naar je werk te kunnen gaan is essentieel voor mij. Ik ben hartstikke blij met dit project, het voedt me. Als het er niet zou zijn, zou het geestelijk minder met me gaan. Dat weet ik zeker. Ik ben er heel dankbaar voor en ik ga voor 100% voor dit nieuwe avontuur.”

Meer weten over de mensen achter de stichting?
Lees het verhaal Van struinen langs grofvuil naar sociaal bedrijf.