“Ik ben al een poosje met portrettekenen bezig. Toen ik slachtoffers van het virus voorbij zag komen op mijn tijdlijn dacht ik: misschien kan ik de nabestaanden helpen door een aandenken voor ze te maken. Ik kan leuk tekenen, wellicht kan ik ze op deze manier helpen. Daarom plaatste ik op Facebook: ‘Iedereen die een dierbare heeft verloren aan het coronavirus mag mij een foto sturen van die dierbare. De dierbare wordt dan door mij getekend en de tekening wordt kosteloos opgestuurd. Dit geldt zo lang als dit rotvirus er is.’”
“Honderden aanvragen stroomden binnen.” Verzoeken van familie van de overledene die hoopt dat het portret wat verlichting kan bieden. Of van vrienden van nabestaanden, die door middel van de tekening troost willen bieden aan een vriend of vriendin. Ik krijg nog elke dag berichtjes. ”
“Veel verhalen gaan over mensen die ouders verloren hebben. Zo ook de aanvraag van Peter. Hij schreef over de beste vriendin van zijn moeder, Tilly. Zij is haar beide ouders verloren aan corona in slechts twee dagen tijd. Nu voelt ze zich erg depressief. Peter hoopt haar door de portrettekening te kunnen steunen in deze moeilijke tijd.”
“Maar het gaat niet alleen om ouderen. Vorige week kreeg ik een aanvraag van Paula. Zij schreef over haar familielid. Een kerngezonde jongen van eind twintig. Een echte sportfanaat met een uitstekende conditie. En toch overleden aan corona. Het gezin van deze jongen heeft het enorm zwaar. Om ze enigszins troost te kunnen bieden, vroeg Paula mij een portrettekening van hem te maken. Al deze verhalen illustreren de omvang van dit vreselijke virus. Het is niet zomaar een griepje. Mensen kunnen zich dit moeilijk voorstellen.”
“Ik heb een lange wachtrij waar 150 mensen op staan. Mensen die nu een aanvraag doen, zullen een jaar moeten wachten op een tekening. Daarom ben ik nu elke dag aan het tekenen. Anders kom ik er niet doorheen. Ik ga door zolang ik aanvragen blijf krijgen. Iedereen komt aan de beurt. Al duurt het twee jaar.”
“Ik vind het hartstikke leuk om te doen. Tekenen maakt mij rustig. Alleen de schrijnende verhalen die ik hoor, vind ik heel erg. Ze raken me diep. Je kent de mensen niet, maar toch verdiep je je in de verhalen. Tijdens het tekenen ben ik er ook mee bezig. Bij elke lijn die ik teken verbind ik mij meer met de persoon achter het portret. Als de tekening af is, laat ik dat weer los. Ook het verhaal probeer ik los te laten. Anders houd ik dit niet vol.”
“De drukte neem ik voor lief. Ik doe het met plezier. Het is maar een druppel op een gloeiende plaat. Maar als ik hiermee de pijn en het verdriet van veel mensen kan verzachten, doe ik dat. Ik zal mijn best blijven doen.”
