“Zeven jaar geleden ben ik begonnen met Stadstuin Helmond”, begint oprichtster van de tuin Nicole van Rijt haar verhaal vanaf een kaal stuk grond dat binnenkort moet verrijzen tot de nieuwe stadstuin. Na landbouw- en hovenierstudies, kruidengeneeskunde en het bedrijfsleven, begon ze haar eigen bedrijf. “In de commerciële wereld vond ik het er niet eerlijk aan toegaan. Uiteindelijk kwam ik bij een stichting terecht, maar daar zag ik dat mensen niet altijd netjes werden behandeld. Ik wist toen wel dat ik iets wilde doen voor mensen die het minder hadden, maar dan op een andere manier."
Lezingen en workshops
Nicole wilde ondernemen en iets sociaals doen. Dus ontstond in 2017 Vrienden van Stadstuin Helmond. “Met alle sociale dingen die ik altijd wilde doen. De Stadstuin kan commerciële dingen doen zoals groente verkopen. Daarmee kunnen we genoeg verdienen voor de sociale activiteiten bij de Vrienden. Ik wilde bewijzen dat je ook op een andere manier kunt ondernemen. Dat je commercieel kan zijn én sociaal.”
Stichting Vrienden Stadstuin Helmond bevordert het welzijn en de gezondheid van jong en oud, met de nadruk op mensen in armoede. “We geven voorlichting, lezingen en workshops over voeding, gezondheid, duurzaamheid, natuur en cultuur.” In de Stadstuin werken mensen die de buitenlucht goed kunnen gebruiken om even uit hun vaak zware dagelijks leven te stappen en steken dan ook wat op van tuinieren en gezond eten.
Kippetjes vasthouden
Bij de Stadstuin is iedereen welkom. “Er komen vooral mensen die het wat minder hebben, met name ouderen. We zijn net verhuisd naar een nieuwe locatie. Die zit vlak bij een bejaardenhuis. Mensen kunnen hier bij elkaar komen om boekjes te lezen over tuinieren, koffie te drinken en eens rond te kijken.” De Vrienden hebben ook een educatief programma. “Voor het hbo, middelbaar- en lager onderwijs. We zijn aan het kijken of we ook voor hele jonge kinderen lesprograma’s kunnen aanbieden. We hebben hier kippetjes rondlopen. Die mogen ze dan vasthouden. Dat is voor kleuters al heel leuk.”
Nicole en collega’s gaan vol enthousiasme aan de slag op de nieuwe locatie die er kon komen door de steun van het Oranje Fonds. “Na een moeizaam proces. We hebben bij de gemeente hard moeten vechten voor de nieuwe locatie. Omgaan met de gemeente is sowieso een van de grootste uitdagingen voor ons. We hadden geen kruiwagen, we hebben het op eigen kracht gedaan. We zijn op een gegeven moment bij alle fracties langsgegaan met ons project. We hebben de burgemeester op bezoek gehad. Die dingen helpen.”
Even volhouden
En toen kwam de coronacrisis. “We waren net een nieuwe activiteit gestart met sociaal geïsoleerde mensen die hier dan kwamen eten. Zaterdag hebben we het nog kunnen doen, zondag moest de keuken dicht. Vrijwilligers durfden ook niet meer te komen. Alles valt om. Je kunt niks meer. Ik ben maaltijden gaan maken voor 5 euro, ook als dat betekende dat we zelf geld moesten neerleggen. Ik hoorde namelijk dat sommige ouderen veel slechter waren gaan eten.”
“We proberen er nu bovenop te komen. Als we straks hier op de nieuwe locatie helemaal van start zijn, komen we er uit. Ik en mijn man leven nu zelf in een armoedesituatie. Maar ik doe het voor een goed doel. Dat ik zelf minder overhoud, is nu even niet erg. Even volhouden en dadelijk wordt het beter. Het gaat erom wat ik ermee ga bereiken.”
