De projecten bij maatschappelijke organisatie De Positieve Stad in Kerkrade waren volop in gang toen de coronacrisis zich aandiende. “Die kwam rauw op ons dak vallen”, begint directeur Sidney van den Berg zijn verhaal. “Alles stond in een keer stil. Terwijl, de essentie van ons werk is mensen samenbrengen, bijdragen aan cohesie. In Kerkrade woont een relatief grote groep kwetsbare mensen: veel ouderen, veel mensen met een beperking, er is veel armoede. Onder die groep nam de eenzaamheid toe. Ze zagen weinig mensen, ze durfden geen bezoek meer te ontvangen. Voor die mensen wilden we iets betekenen.”
Samen tegen corona
En zo geschiedde. In het begin vooral door boodschappen te doen voor kwetsbare ouderen. “Toen was er nog geen ouderenuurtje in de supermarkten hè? Daar hebben we toen trouwens wel direct contact over gehad met filiaalleiders. Ze wilden wel iets doen, maar wisten niet goed hoe.” De steun van het Oranje Fonds was essentieel. “We hebben er onder andere een website van ontwikkeld. We hadden die professionele ondersteuning echt nodig bij het realiseren van dit project.”
Het project had inmiddels ook een naam gekregen: ‘Kirchroa (Kerkrade op z'n Kerkraads) tegen corona’, en een focus: hulp bij boodschappen, een luisterend oor voor eenzame mensen en het koken van een extra portie. “Per stadsdeel hebben we drie coördinatoren gezocht. Zij namen de hulpvragen aan en zetten die door aan een pool van vrijwilligers. In no time stonden kernteams klaar. Dat kwam mede door ons netwerk, waarin een welzijnscoöperatie een belangrijke rol speelde, een stuk of vijftig vrijwilligers en een online community van drieduizend inwoners.”
Achter de voordeur
De groep ging voortvarend van start met het contact maken met bewoners. “We maakten een poster met gegevens van de kernteams en de Facebook-community. Die hebben we verspreid bij supermarkten. We deden bij veel mensen flyers door de bus. Toen begon het te lopen. Uiteindelijk hebben we zo’n vijftig bewoners geholpen. Bijvoorbeeld met het uitlaten van een hond van mensen die in quarantaine zaten. Er waren ook een paar mensen die voor de buren een extra portie kookten.”
Echt grote groepen bewoners bereiken is vooralsnog lastig. “Het is heel moeilijk om hier achter de voordeur te komen. Het vertrouwen in maatschappelijke organisaties ligt in Limburgse steden op het allerlaagste niveau.”
Werkwijze voortzetten
De grootste winst van het project ligt bij de bestaande en nieuwe samenwerkingen met partners. “De hulpvragen zijn afgenomen, maar het netwerk staat. We hebben veel overleg gehad met onder andere de gemeente en een welzijnscoöperatie over hoe we informeel klaarstaan voor elkaar kunnen stimuleren. Een woningbouwvereniging is actief aan bewoners gaan vragen of ze een hulpvraag hadden. Ondernemers stonden klaar met maaltijden. We hebben gemerkt dat sommige mensen wel iets willen doen, maar niet weten hoe. Dan loont het om de handen ineen te slaan. Om veel te kletsen met andere organisaties en te kijken naar gemeenschappelijke doelen.”
“Gaandeweg hebben we geleerd om meer oog te hebben voor de achterliggende problematiek. We deden bijvoorbeeld boodschappen voor een stel waar niet corona maar alcohol het grootste probleem bleek te zijn. Die hebben we kunnen overdragen aan een andere organisatie.”
“Onafhankelijk van corona willen we deze werkwijze voortzetten. Samen gaan we gemeenschappelijke uitdagingen aan. Die werkwijze kunnen we toepassen bij verschillende problemen. Bij eenzaamheid, maar ook bij armoede. We kijken nu welke vrijwilligers zich structureel willen inzetten. Corona heeft hier verbindend gewerkt. Iets positiefs in een negatieve tijd.”
