Muziek verbindt de bewoners van de Alblashof

“In de Alblashof in Alblasserdam wonen mensen met een somatische aandoening of dementie. Veel bewoners voelen dat het anders dan anders is. Ze missen hun familie, buren of mantelzorgers die altijd op visite komen. Ondanks dat sommigen wel eens vergeten dat hun echtgenoot is geweest, hebben ze vaak daarna nog een fijn gevoel. We nemen nu dus ook de tijd om even bij iemand te gaan zitten. Even iemand te troosten en proberen af te leiden. Iets leuks met hem of haar te doen, zodat hij of zij niet te veel denkt aan het gemis.”

“Als activiteitenbegeleidster zorg ik voor een stukje welzijn. Dus eigenlijk de glimlach op iemands gezicht. Dit doe ik samen met de andere medewerkers. Normaal gesproken komt Jan met zijn accordeon langs. Hij kent de bewoners goed en weet dat muziek verbindt. Onze bewoners hoeven niet na te denken. Als ze muziek horen, zie je gelijk een glimlach verschijnen. Om die reden heb ik Jan gevraagd of hij muziek wil spelen voor de ramen van de woningen.”

“Jan kwam ‘s ochtends langs. Sommige bewoners werden wakker en anderen stonden op het balkon. Hij had echt contact met ze. Ze zagen elkaar en de bewoners zongen direct mee. Hij speelde liedjes als ‘Daar bij die molen’ en ‘Als de klok van Arnemuiden’. Ik stond echt met kippenvel op mijn armen.”

“Een bewoner die nog even op bed lag, kreeg direct een grote glimlach toen ze de muziek hoorde. Een andere vrouw zat op haar knieën op de stoel mee te deinen. Ik kan bijna niet beschrijven wat dat met je doet. Het is heel ontroerend om te zien. Even weer een positief moment. Ook voor de medewerkers. Je vergeet even alles.”

“We hebben ook een Indonesische mevrouw en daar zie je dan alles aan bewegen. Zelfs haar tenen bewegen mee op de muziek. Die vindt dat zo heerlijk. Jan keek haar ook aan. Dan krijg je zo’n glimlach van haar. Hij speelde ook speciaal voor haar een liedje. Die zong ze uit volle borst mee.”

“Je doet het voor die glimlach bij de bewoners op het gezicht. Dat zij gewoon een fijn moment beleven. Dat moment blijft ze namelijk bij. Dat voelen ze nog een hele tijd daarna. Ze hoeven zich zich met muziek ook niet te bewijzen. Ze hoeven niet na te denken. De woorden en de liedjes komen er gewoon uit. Op zo’n moment hebben ze geen beperking.”

“Daar krijg ik zelf ook weer energie van. Dan ben ik blij en dankbaar dat dit kan. Dat we dit voor de bewoners kunnen doen. Het is namelijk een erg kwetsbare doelgroep. We willen ze graag beschermen en iets extra’s geven. Een geluksmoment creëren. Dat is eigenlijk het belangrijkste. Verbinding blijven maken, bijvoorbeeld met muziek. Want zonder verbinding redt niemand het.”

Alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat niemand er alleen voor staat in deze crisistijd.

Doe je mee?