‘Ik voel me rijk met deze mensen om mij heen’

Tot een paar jaar geleden ging koken Rosemarie nog prima af, maar dat veranderde. “Mijn ogen worden steeds slechter. Op een gegeven moment sneed ik me vaak in mijn vingers als ik uien of knoflook sneed.” Om dat te vermijden ging ze naar eigen zeggen ‘weer leven als een studente’. “Ik opende een blik of at een boterham. Net als vroeger. Toen vergat ik vaak te eten omdat ik aan het studeren was.”

Goede klik

Toen stuitte ze op Thuisgekookt.nl. “Ik ben begonnen met één thuiskok. Dat ging uitstekend. Deze jonge vrouw begreep mij gelijk. Ik eet geen vlees vanwege reuma. En ik wil ook niet massaal aardappelen en rijst binnenkrijgen. Deze mevrouw at zelf thuis met haar vriend net zoals ik wilde eten. Dat kwam mooi uit. Als je alleen bent, kun je niet meerdere groentes kopen en maar een beetje gebruiken. Dan wordt de rest snel oud.”

De twee vrouwen hadden direct een goede klik. “Ik luisterde goed wat voor hobby’s zij had. Ik heb veel te veel boeken thuis, die moeten een keer het huis uit. Ik zocht een boek uit waarvan ik dacht: dat zal haar interesseren. Ze had ook een keer verteld dat ze van chai thee houdt. Dus heb ik een doosje voor haar gekocht. Dat vond ze zo leuk. Zij is een hele grote vriendin van mij geworden.”

'Het is fantastisch dat er mensen zijn die voor je willen koken en dan ook nog de tijd nemen om even te zitten en een praatje te maken.'

“Op een geven moment deed ik mee met een wetenschappelijk onderzoek vanwege mijn oogziekte. Toen was ik altijd zo moe als ik uit het ziekenhuis kwam.” Het werd tijd voor nog een thuiskok. “Een jong stel heeft laatst voor mij gekookt. Ze hebben samen in mijn voortuintje gestaan en met luide stem verteld hoe ik alles moest opwarmen. Omdat het de eerste maaltijd was, deden ze er ook nog een toetje bij.”

Het ontroert Rosemarie. “Ik ben heel blij met die jongelui, ze zijn prachtig. Ik ben bijna 84. Ik voel mij rijk met deze jonge mensen die hun tijd en energie willen geven aan ouderen.” Ook in tijden van corona. “Normaal gesproken komen ze binnen voor een praatje. Nu is het meeste contact via de e-mail. Ik mis wel dat ze niet kunnen binnenkomen, maar ik ben toch erg blij als ze zijn geweest. Je merkt dat Chantal van Thuisgekookt haar best doet om de goede mensen bij elkaar te brengen.”

Praatje maken

“Ik voel me ook vrij om dingen te vragen. Zo ben ik gek op spinazie. In een e-mail had ik een keer verzocht om spinazie met puree en een gekookt ei. Wat ze ook koken, het is altijd lekker. Ze vragen ook altijd van tevoren wat ik niet lekker vind. Op groente ben ik gek, behalve op dikke oude tuinbonen, want die heb ik in de oorlog altijd moeten eten. Vreselijk, die harde velletjes. Ik heb gezworen dat ik die nooit meer eet.”

“Ik ben een zonnig mens en ik zou niet gelijk van eenzaamheid wegkwijnen als dit initiatief niet bestond. Maar het is fantastisch dat het er is. Dat er mensen zijn die voor je willen koken en dan ook nog de tijd nemen om even te zitten en een praatje te maken. Dat betekent veel.”

Meer weten over de mensen achter de stichting?
Lees het verhaal Thuisgekookt bezorgt maaltijden bij mensen in kwetsbare positie.