Durf te vragen: wie o wie kan mij helpen met de boodschappen?

“Mijn eerste hulpoproep plaatste ik op Facebook: ‘Wie oh wie kan mij helpen met boodschappen? Nergens wordt meer geleverd.’ Ik had tranen in mijn ogen toen ik het schreef. Ik voelde mij zo klein, nutteloos en beperkt. Maar ik heb geleerd mij niet schuldig te voelen en de hulp dankbaar aan te nemen. Ik was overweldigd door de reacties. 

“Ik ben op dit moment behoorlijk ziek. Dat komt niet zo goed uit in deze tijd. Ik heb sarcoïdose, en heb door ontstekingen in mijn lichaam nog maar twintig procent energie op een dag. Twee weken geleden kreeg ik hier een longontsteking bovenop. Die is helaas nog steeds niet over.”

“Ik ben ook erg bang voor corona. Als ik dat er nu bij krijg, geloof ik niet dat ik het ga halen. Ik heb al twee weken geen contact met mensen. En ineens merk ik dat ik afhankelijk begin te worden van hulp. Want mijn boodschappen bestel ik al twee jaar online. Ik heb namelijk geen energie om naar de winkel te gaan. Toen ik twee weken geleden hoorde dat de supermarkten niet meer leverden, schrok ik mij kapot! Ik wist niet wat ik moest doen. Ik was echt in paniek.’’

“Vervolgens heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en een oproep op Facebook geplaatst: ’Ik heb hulp nodig. Wie kan mij helpen met boodschappen doen?’ Dat klinkt makkelijk, maar ik heb het met tranen in mijn ogen geschreven. Ik vond het erg moeilijk. Ik ben iemand die alles zelf graag doet. Ik help liever anderen dan dat ik zelf hulp nodig heb. 

“Ik kreeg ontzettend veel lieve reacties. Ook reacties van mensen die je haast niet kent. Het was ontroerend. Ik heb volgens mij de hele dag gehuild ’’

“Neem Arja, zij vroeg of ze af en toe eten langs kan brengen. Dat heeft ze dus nu ook al twee keer gedaan. Eén keer macaroni -waar ik drie dagen van kon eten- en gisteren reibekuchen. Dat ligt nu in de vriezer, voor als ik nood heb en zelf niet meer kan koken. Gisteren heeft ze spontaan Kimmie, mijn hondje, uitgelaten. Ook Chantal meldde zich bij mij. Ik ken haar alleen via Facebook. Zij doet naast haar werk in de zorg nu iedere woensdag boodschappen voor mij. Hoe lief is dat?”

“Ik kreeg een tekening in de bus van een kindje. Dat maakt zoveel emoties los. De moeder had er een briefje bij gedaan met uitleg: het monster op de tekening zou corona tegenhouden, zodat ik veilig ben. Echt kippenvel.”

“Het vragen om hulp is een grote stap voor mij, echt een grote stap. Maar ik krijg zoveel liefde en begrip. Eerlijk gezegd heb ik dat nog nooit zo in mijn leven ervaren. Hartverwarmend gewoon. Het is moeilijk je kwetsbaar op te stellen en hulp te vragen. Maar het is nu extra belangrijk om uit je comfortzone te gaan. Durf te vragen. Durf contact op te nemen met andere mensen. Durf een oproep te plaatsen op social media. Doe het maar gewoon. En ervaar hoe mooi het leven ineens kan zijn.’’

Alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat niemand er alleen voor staat in deze crisistijd.

Doe je mee?

Hulp is harder nodig dan ooit. Steun ons.