Beperkingen zijn hier geen beperking

Hoe het is om afgekeurd te worden, weet Hakan. Maar hij accepteerde het niet om thuis te zitten. Hij kwam terecht bij Stichting IK WIL, waar hij als vrijwilliger mensen kon gaan helpen met het leren van de Nederlandse taal. Bekijk Hakans verhaal in de video hierboven!

“Het eerste wat ik voelde toen ik hier de kamer binnenstapte was warmte”, vertelt ook Nilgün. Ze begint gelijk te stralen wanneer ze aan dat moment terugdenkt. Het is nu bijna twee jaar geleden dat ze voor het eerst bij Stichting IK WIL aanklopte, volledig vastgelopen en op zoek naar houvast en een nieuw doel. En dat vond ze hier beide.

Stichting IK WIL

Stichting IK WIL is opgericht om buurtbewoners weer bij hun wijk te betrekken en te activeren. Leyla: “Ik heb zelf ervaren hoe het is om te wonen in een achterstandswijk waar geen aansluiting bestaat tussen systeem en leefwereld. En ik weet daardoor ook waar mensen écht behoefte aan hebben en welke talenten er zijn.” Zo ondervond ook initiatiefneemster Esra, zelf getrouwd met een Turkse man. Veel mensen ondervinden een taalbarrière, zitten eenzaam thuis, of zijn hulpbehoevend maar hebben geen aansluiting met de hulpverleningswereld. Ze signaleerden dezelfde behoeften in de wijk en sloegen de handen ineen. Later sloot ook Stephan zich aan. Gedrieën vormen ze de drijvende kracht achter Stichting IK WIL.

Zien en gezien worden

Leyla: “Waar we mee begonnen zijn, is om te zorgen dat mensen weer zien en gezien worden. Dat ze er weer bij horen, welkom zijn en dat er een plekje is waar ze ook zichzelf mogen zijn.” Bij Nilgün begon het eerst alleen met koffiedrinken op de maandagochtend. Nilgün: “Soms voelde ik me erg down en wilde ik helemaal niet gaan, maar zodra ik de drempel over stapte was het gelijk goed.” Inmiddels heeft ze ontdekt dat ze de textiellessen erg leuk vindt en ze hier stiekem best talent voor heeft. Hier wil ze verder mee.

IK WIL Meedoen!

Mensen komen doorgaans binnen als bezoeker, kunnen vervolgens deelnemer worden en zich van daaruit ontwikkelen als kartrekker, projectcoördinator en uiteindelijk verbinder. Ieder kan zo zijn eigen talenten ontwikkelen en daarnaast ook professionele lessen volgen. Hierbij geldt wel de voorwaarde dat deelnemers deze kennis ook weer teruggeven aan de buurtbewoners. Zo wordt heel organisch ook weer iets teruggegeven aan de wijk. Het Oranje Fonds draagt bij aan de start van een techniek atelier en een tuinatelier.

Praatstoel

Nilgün moet lachen als ze een slok koffie neemt. “Ik kan me niet meer voorstellen hoe ik twee jaar geleden was. Waarschijnlijk had ik hier dan niet eens gezeten met jullie en durfde ik niet eens met je te praten, omdat ik je nog niet ken. En nu ben ík degene die honderduit kletst.” Ze kijkt hier zo blij en verwonderd bij, dat ik me onmiddellijk voor kan stellen dat dit een wereld van verschil voor haar  moet zijn…”

Jurk voor Máxima

Ze is hier gemotiveerd geraakt en heeft talenten ontdekt, waarvan ze niet wist dat ze die had. Nilgün volgt trouw haar naailessen en wil zich verder gaan ontwikkelen als ontwerpster. Haar grote droom? “Een jurk ontwerpen voor Koningin Máxima”, roept ze enthousiast. Ze hoopt dat die droom uitkomt en dat de Koningin de jurk ook aan zal trekken. “Daar heb ik echt zoveel zin in!”