Tineke zorgt drie dagen in de week voor Mia. “En soms ben ik een Bed & Breakfast. Dan blijft ze slapen. Dat is heel gezellig. Sinds het overlijden van mijn man ben ik alleen. We waren vijftig jaar samen. Mia is mijn houvast. Ze zorgt voor afleiding. Buiten loopt ze lekker in het gras. Daar geniet ik van. Ik heb verder niets nodig. Ik ben een beetje een einzelgänger.”
De Haagse schreef zich met hulp van haar kleindochter in op de site van stichting OOPOEH. Directeur Ellen: “We brengen mensen die een hond missen samen met een baasje die een oppas zoeken. Zo zorgen we voor beweging, ontmoeting en zingeving bij senioren. Op een hele leuke en ongedwongen manier. En de hond staat altijd te trappelen om naar de OOPOEH te gaan, want die wordt helemaal vertroeteld.”
Ouderen voelen zich weer gewaardeerd
De stichting begon in Amsterdam en ging daarna aan de slag in de andere grote steden. “Sinds de oprichting zijn er 3500 matches gemaakt. We willen groeien in de grote en middelgrote steden. Daar is de eenzaamheid onder ouderen best groot, omdat er minder sociale cohesie is.”
In coronatijd stroomden de aanmeldingen van OOPOEHS binnen. Een oppashond maakte de crisis draaglijker. Met het project Een oppashond maakt ouderen na corona (weer) gelukkig en gezond wil de stichting nog meer matches maken. “Door een oppashond voelen ouderen zich weer gewaardeerd. Daarnaast zorgt wandelen voor een goed humeur en een betere fysieke gezondheid. Ook vergroten ze hun netwerk, want tijdens het uitlaten maak je vanzelf een praatje met andere baasjes. Bovendien draagt de oppashond bij aan het gevoel van zingeving. Door op te passen doen ze anderen een plezier, hebben ze het gevoel dat ze bijdragen en belangrijk zijn voor iemand. Het is heel waardevol om iets te doen voor een ander.”
Bijzondere band
Tineke meldde zich voor de coronatijd aan. De match met Leonie was snel gemaakt. Leonie: “Het klikte direct. We maken altijd een praatje, soms drinken we koffie of eten we samen. Voor haar verjaardag nemen we haar mee uit eten. Eigenlijk spreek ik Tineke vaker dan mijn eigen oma.”
Ellen: “Er ontstaat vaak een bijzondere band tussen de oudere en het baasje. Want de baasjes doen ook graag wat terug. We horen zoveel mooie dingen. Soms nemen ze eten of boodschappen mee, helpen ze bij praktische zaken of nodigen ze hun OOPOEH zelfs uit voor kerst. Eigenlijk zorgen ze voor elkaar.”
Voor Leonie is dat heel herkenbaar. “Tineke helpt ons en wij helpen haar. Soms horen we maandag dat ze heel het weekend met niemand heeft gesproken. Mia breekt haar dag en ze heeft weer een reden om naar buiten te gaan.” Tineke: “Ze hoort echt bij mijn leven. In een speciale hondenwagen neem ik haar overal mee naartoe. Je mag daarmee gewoon de winkels in. En het loopt ook nog eens lekker. Ik zou het heel erg vinden als ik niet meer kan oppassen. Daar zou ik het moeilijk mee hebben.”
Daarom bleven Leonie en haar vriend hun hond brengen in de periode dat ze thuiswerkten. “Tineke is heel gelukkig door Mia. Het is zo mooi dat we door onze hond zoveel steun kunnen bieden. Ik had niet verwacht dat ik iemand op deze manier zo’n goed gevoel kan bezorgen. Ze is zo dankbaar. En wij ook. We zien haar zo vaak en kennen haar nu zo goed. Ze is echt een soort oma, niet alleen voor de hond ook maar ook een beetje voor ons.”
Wandelingen voor OOPOEHS
De twee raden een match via Stichting OOPOEH aan iedereen aan. De stichting krijgt financiële steun vanuit het Corona Sociaal Herstelfonds van het Oranje Fonds om verder te groeien. Ellen: “Die steun biedt ons de kans om de veertig (middel)grote steden te veroveren. En OOPOEHS met elkaar in contact te brengen. We organiseren wandelingen zodat zij elkaar ontmoeten. Het zou leuk zijn als daar weer vriendschappen uit voortkomen. Het ijs is in ieder geval snel gebroken, want ze hebben allemaal liefde voor hondjes.”
